Lilanın Büyülü Miladı 11

Güneş tepeye doğru ağır ağır yörüngesinde yol alırken Nazlı Milat yarın sabah düğün için  aldığı siparişlerini yetiştirmek için acele ediyordu. Kısacık kestirdiği saçları bir yıldır kızıldı. Ellerine yaptırdığı hint kınasından dövmeleri hobisi olmuştu. Nazlı ince belli bardağa koyduğu demli çayından bir yudum alıp pastasının son katını yerleştirip kremasını sürdü. 

Alnından akan teri koluyla sildikten sonra tamamladığı pastasını dolaba güzelce yerleştirdiği sırada elinde poşetlerle alışverişten geldiği belli olan Ferah içeri girdi. "Hava çok sıcak." diyen Ferah elindeki poşetleri bir köşeye bırakıp doğrudan mutfağa gidip dolaptan soğuk su alıp içti. Suyunu içtikten sonra ikisi birlikte masaya geçip  oturdular. Poşetleri işaret eden Nazlı Milat " Neler aldın?" diye sordu.

"Bebek battaniyesi, tulum.. İşte bebeğe birkaç kıyafet. Doğuma çok az kaldı ama çok eksik var" 

Ferah konuşurken bir yandan da elleriyle karnını sıvazlıyordu. Bakışları ise sahile vuran köpük köpük dalgalardaydı. Gözleri dalgın dalgın bakınmıştı bir süre. Aklındakileri diline gelse de susmuştu. Hakan kesin dille uyarmıştı onu. Yahya hakkında tek kelime etmeyecekti. Aralarındaki problemi ikisinin birlikte çözmesini istiyordu. Ama Ferah biliyordu ki onlara yardım edecek biri olmasa hiç bir problem çözülemeyecekti. İkisi de evvelden yaralıydı.  Kalp yarası kolay geçermiydi ki geçse de izi kalırdı. İz varsa geçmiş sayılırmıydı. Kafası karışmıştı Ferahın. Biliyordu bu ikisininde hala birbirini unutamadığını. Hele Nazlı Milat her ne kadar unuttum dese de Yahyanın adı geçince gözlerinin anlık buğulanmasını her seferinde görmüştü.

" Adım kaderim olmuş sanırım" demişti Nazlı Milat bir seferinde. Korkusunu anlatmıştı Feraha.
Annem evlenmeden hatta babamla daha tanışmadan önce Rüyasında görmüş beni. Yani adımı. Rüyasında kucağında kız bebeği tutuyormuş kundakta. Ona isim bulmaya çalışırken bir anda Nazlı Milat dökülmüş dilinden. Uyandığı an karar vermiş annem " Kızım olursa adını Nazlı Milat koyacağım." diye. Nazlı Milat.. Hem Milat olacak hem de Nazlı.. Yavaş.. Hayatımda ki çoğu şeyler hep geç oldu. Bir tek.. Annem.. O gitti benden erkenden..  Hatta biliyor musun Ferah annem rüyasında gördüğü bebeğin ben olduğumu söyledi. Rüyasında gördüğü bebek benmişim.

Ferah daldığı düşüncelerden Nazlı Milat'ın önüne dondurma kasesini koymasıyla uzaklaştı. Sade ve çikolatalı olan dondurmadan bir kaşık alıp ağzına attı. Ağzında bıraktığı çikolata tadı onu mutlu etmişti ki hissettiği küçük tekme bunu doğrulamıştı adeta. "Afacan hareketlendi yine." diyip şiş karnını işaret etti. Nazlı Milat Ferahın karnına elini koyup sıvazladı. "Hey Afacan, buluşmamıza az kaldı." dedi mutlulukla.

"Bu akşam da çalışacak mısın Nazlı?"
" Evet, Düğün için siparişi yetiştirmem lazım. Yarın sabah teslim etmem gerekiyor."
" Kaç gündür akşam sabah çalışıyorsun. Bitkin görünüyorsun."
"Çalışmak bana iyi geliyor biliyorsun. Hem böyle mutluyum." diyen Nazlı bir dışarıya bakıp bir anda beliren kara bulutları görünce " Yağmur yağacak." dediğinde uzaktan gelen gök gürültüsü bunu doğrulamıştı.

                                                                  ♥♥♥



Finale doğru adım adım :)