Sevebilir miydi insan böyle zamansız. Düşer miydi göğsünün en orta yerine kıvılcım. Yakar mıydı buzların ortasında ki insanı. Yakardı...
Amansız bir sevda değil bu.. Çırpınan kuşun kanadı çarpmıştı yüreğe. Akla geldikçe derin bir nefes. Bir ohhh.. Dudağın kenarında beliren bir kırışıklık hiç geçmeyen. Tebessüm de gizli bir alıklık. Boş bir bakışta gizli en küçük an, yaşanmışlık.. Değil miydi sevda insanı başkalaştıran aynı zamanda özüne döndüren.
Sıcacık bir el.. Öyle güvende hissettiriyor ki.. O eli bırakmak istemiyorsun.
Duygu dolu satırlardan sonra bir açıklama geliyor benden. Bu yazım taaaa eşimle tanıştıktan bir süre sonra 2022 de bloga yazıp taslakta bıraktığım yazı. Evet evet bloga girip yazmaya niyetlenmişim ama bir boş vermişim. Yazmak daha doğrusu yayınlamak bu zamana kısmetmiş:)
Ahh ahh o hırçın duygular gerçi hırçın değil de ne derlerdi şimdi aklıma gelmedi. Zaten son zamanlarda her şeyi unutur oldum ya ben. Ben alıştım bu duruma da kafamda zibilyon tane düşünce varken hangisini aklımda tutayım dimi. Yada ben biraz abartıyorumdur:)
Ayy yazdım yazdım sildim hiç toparlayamadım düşüncelerimi ben burada son veriyorum yazıma.
SAĞLICAKLA KALIN :) GÜNÜNÜZ GÜZEL NEŞENİZ BOL OLSUN HAYAT HER TÜRLÜ GEÇİP GİDİYOR KEDERE AZ NEŞEYE BOLCA YER VERİN HAYATINIZDA
ZİRA HAYAT SEVİNCE GÜZEL
SEVİNCE TATLI GÜNLER
:))
0 yorum:
Yorum Gönder
Yorumunuz değerli:)
Link paylaşılan yorumlar yayınlanmayacaktır..