Yağmur

Yağmur yağdığında kimse sormaz "Neden?" diye. Kaçanlar da olurdu yağmurdan, yağdığı için şükredenler de. Bir damla sudan faydalanan milyonlarca canlı da olurdu, ekini için suya ihtiyaç duyan çiftçide.. Sevinen de olurdu, yağdığı için yüzünü asan da.. Ama kimse neden diye sormazdı. Yağmur bittiğinde yapraklardan süzülen yağmur damlasını izlemeyi sevende oluyordu, tenine yağmur tanesi değdiğinde tiksinen de. Kaçan da oluyordu işte, sırılsıklam olmak uğruna yağmur altında yürüyen de.

Aşk gibiydi yağmur.. Kaçan da oluyordu, aşk uğruna her şeyini kaybeden de. Zerresine kadar bulaşan da..

Aşk kimine mutluluk kimine acı kimine umuttu. Aşk dibi olmayan kuyu mu, sonu olmayan gökyüzü müydü?. Herkesin tanımı farklı olsa da benim için her ikisi de olmuştu. Aşk çukurunda dibe de çökmüştüm, ayaklarımı yerden kesip gökyüzüyle de buluşmuştum...

                                                                  ♥♥♥





Hohori Yazıyor!

Bu cümleyi seviyorum. Somut olarak yazsam da bana yazdığımı hissettiren tek cümle  HOHORİ YAZIYOR. O sebeple de kullanırım. Beni başından beri takip edenler bu cümleciği kullandığımı bilirler...

Şimdi soracaksınız " Nerelerdeydin Hohori?" diye. Cevap olarak ne yazayım size ki. 
Yazmak istemedim bir süre. İçimden gelmedi. Yazmaya da zorlamadım kendimi zira zorlayıp yazsaydım kendi yazdığıma somurtup dururdum. İçime sinmezdi yani. Bende gelişine bıraktım. Şimdi ellerim klavyedeki harflere dokundu ya! 

Bu üstteki yazı daha önce saklı kalan hikayelerimden birine ait olan bir hikayenin küçük bir kısmından alıntıladığım not..