Lilanın Büyülü Miladı-5

Güneş yavaş yavaş tepeye çıkarken Nazlı Milat uykuya daha yeni dalmıştı. Yahya gittikten sonra tekrar etrafı toplayıp doğrudan evine çıkmıştı. Kıyafetlerini çıkartmış kırmızı panda desenli pijamasını giyinip uykuyla buluşmuştu.

Yahya ise kötü geçen toplantını ardından motoruna atlayıp memleketine gitmek için yola çıkmıştı. Yağmurun yağması onun için sürpriz olmuştu. Bozuk olan sinirlerine yağmur gem vurmuştu. Yol boyunca açık yer aradı, yarım saat boyunca sırılsıklam olmuştu. Sinirlenince ani hareket etmesine yine kızıp duruyordu.
Motorla hızla giderken pastanenin zayıf olan ışığını görüp doğruca oraya gitmişti. Kapıyı tıklatıp içeri girmiş "Kimse yok mu_" diye sesli şekilde sormuştu.

İçeriden gelen saçlarını topuz yapmış mavi gözlü kızı görmeyi beklemiyordu. Karşısında duran kız doğrudan saate bakıp hiç bir şey söylemeyince Yahya durumu izah etmişti.

" Kusura bakmayın beyefendi kapalıyız"

Hiç beklemediği cevap karşısında şaşırmıştı Yahya. "Görmüyor mu şu halimi?" diye geçirmişti içinden lakin dilinden dökülenler başkaydı. Karşısında ki bayanı ikna etmeye çalışıyordu. Yahya anlamıştı bayanın korkusunu.

" Sus be"

Karşısında sandalyeyi sıkı sıkı tutmayı bırakıp tırnaklarını yemeye başlayan uzun boylu bayana bakıp gülüyordu. "Endişelenince tırnaklarını yiyenlerden bu da" diye düşündü Yahya.

Olumlu cevabı alınca kapıya en yakın masaya geçip oturdu. Pastane sahibinin kendisini izlediğinin farkındaydı. Ona bakmadan cep telefonunu ve motorun anahtarını masaya koyup kaskı yere bırakmıştı. Karşısındaki bayanın gittiğini fark edince onun gidişini izleyip etrafa bakındı. Duvarlar tamamen lilaydı. Masalar renkli olsa da sandalyelerde lila kumaşlarla döşenmişti. Kurabiyelerin dizili olduğu tezgah ve şekerlemelerin olduğu kavanozlar burasının küçük bir işletme olduğunu gösteriyordu.

"Acaba Yahya ismini neden sevmiyor. Boş ver Yahya oğlum her şeyi merak etme." diye geçiriyordu içinden ki elinde tepsiyle içeri giren bayana ilişti gözleri.

Karşısında oturmasını hiç beklemiyordu. Çayı servis eder yine gider diye düşünürken tepsiyi masanın üzerine bırakıp karşısına oturuşunu izledi.

"Nazlı Milat" demişti. İsmini tekrar etmişti Yahya istemsizce. Naif sesi ruhuna işlemişti sanki o an. Nazlı Milat konuştukça, Yahya ruhu dinlendiren şiir dinliyordu sanki.

Nazlı uyandığında saat üçü geçiyordu.Alelacele hazırlanıp doğruca pastaneye gitti. Pastanesini her gün beşte açıyor on ikide kapatıyordu. Genelde sipariş üzerine düğün ya da nişan gibi özel günlerde pasta yapardı.

Saat beş olduğunda kilitli olan kapıyı ardına kadar açmış müşterileri beklemeye başlamıştı. O beklerken de aylık gelirini hesaplayıp, alacaklıların borçlarını ayırmış hesap kitap işlerine dalmıştı. Gelen beş üniversite öğrencisi daimi müşterileriydi. Sınav haftası olduğu için yoğun geçen günlerinde pastaneye gelir ders çalışırlardı arkadaşlarıyla.Hepsi farklı yurtta kalıp çalışmak için burayı tercih ettiklerini söylemişti. Onlar her zaman ki yerlerine duygu panosunun altında ki masaya geçerken, saçlarını kızıla boyamış olan Neslihan "Nazlı abla burada birisi kaskını unutmuş." deyip kaskı Nazlıya verdi.

Hayırlı akşamlar arkadaşlar. Yeni bölüm pazartesi günü gelecektir işlerim dolayısıyla. Bu sürede internete giremeyeceğim. Eğer olur da sizlere geri dönüş yapamazsam yoğunluktan dolayı. Şimdiden affınıza sığınıyorum. Anlayışınız için teşekkürler :)